Αφορμές καραντίνας...

Ένας χρόνος συμπληρώνεται πλέον με την κοινωνία μας να βιώνει μια πρωτοφανή για τη σύγχρονη εποχή κρίση. Συνθήκες που προσομοιάζουν σε ταινία επιστημονικής φαντασίας, αποτελούν συχνά εδώ και 12 μήνες την καθημερινότητα όλων. Συνήθειες και δραστηριότητες που μέχρι πρότινος φάνταζαν δεδομένες έχουν για μεγάλα διαστήματα ανασταλεί ενώ πολλές εκφάνσεις της ατομικής και κοινωνικής μας ζωής περιορίζονται από ένα σύνολο κανόνων ή εκφράζονται με τρόπο διαφορετικό. Γνώμονας όλων αυτών των προσωρινών κατά πως όλα δείχνουν μεταβολών, αποτελεί η ανάγκη διαφύλαξης της δημόσιας υγείας, του υπέρτατου ίσως μετά τη ζωή αγαθού στις πολιτισμένες κοινωνίες του σήμερα.

Βιώσαμε λοιπόν και εξακολουθούμε να βιώνουμε όλοι ανεξαιρέτως τις επιπτώσεις μιας πρωτοφανούς συνθήκης που είναι βέβαιο ότι στην πλειοψηφία μας θα θυμόμαστε ως μια σκοτεινή ανάμνηση που μόνη ελπίδα είχε την έξοδο στο φως το συντομότερο. Με τη βοήθεια της επιστήμης και την κοινή προσπάθεια όλων, ο καθένας θέλει να ελπίζει ότι αυτή η έξοδος δεν είναι μακριά και κυρίως ότι δε θα υπάρξει ποτέ επιστροφή στο σήμερα. Ωστόσο, παρ' όλους τους περιορισμούς ο άνθρωπος υποκινούμενος από το αίσθημα της επιβίωσης (επιβίωση δε θεωρείται μόνο η βιολογική αλλά και η ψυχική) έχει την τάση να προσαρμόζεται και να ανακαλύπτει νέους δρόμους ώστε να απολαμβάνει τη ζωή και τις χαρές που ιδίως το φυσικό περιβάλλον που τον περικλείει του παρέχει απλόχερα.

Δεδομένης λοιπόν της άνοιξης που έστω και με διστακτικότητα βρίσκεται προ των πυλών, θεωρούμε σκόπιμο να θίξουμε μια κατά τα άλλα ευχάριστη εικόνα την οποία ο καθένας βίωσε ή αντίκρισε καθ' όλη την περίοδο των περιορισμών στις μετακινήσεις και τις δραστηριότητες από τον περσινό Μάρτιο έως και σήμερα. Αυτή δεν είναι άλλη από τους περιπάτους στη φύση της ευρύτερης περιοχής Αμυνταίου όπου μικροί και μεγάλοι, παρέες και οικογένειες αλλά και πιο μοναχικοί περιπατητές, ο καθένας με το ρυθμό και τα ωράριά του "όργωσαν" στην κυριολεξία λόφους, οροσειρές, δασικά μονοπάτια, αμπελώνες και φυσικά διαδρομές γύρω από τις 4 απείρου κάλλους λίμνες.

Βέβαια, δεν είναι λίγοι αυτοί που συνήθιζαν ανάλογες περιηγήσεις στη φύση και κατά την προ- κορωνοϊού εποχή, αναγνωρίζοντας ήδη μια δραστηριότητα με πολλά οφέλη τόσο για τη σωματική όσο και τη ψυχική υγεία μιας και τα τοπία, θέλοντας ή μη γαληνεύουν και ταξιδεύουν τον ανθρώπινο νου. Το δυσάρεστο μέσα στην κατά τα άλλα ελπιδοφόρα εικόνα των ανθρώπων που ανακαλύπτουν ακόμη και τους πιο καλά κρυμμένους θησαυρούς του τόπου τους, είναι ίσως η ανάγκη που μας ώθησε όλους λίγο ή πολύ σε συνήθειες που δίχως την αφορμή της πανδημίας ουδέποτε θα βάζαμε στη ζωή μας.

Ο τόπος στον οποίο ζούμε οι ίδιοι και ταυτόχρονα καλούμε τον επισκέπτη να ανακαλύψει, έχει αναμφισβήτητα να επιδείξει ένα σύνολο από εικόνες στο φυσικό του περιβάλλον που δύσκολα κανείς συναντά με τόση ένταση και ποικιλία στα στενά όρια ενός μόνο Δήμου! Καιρός είναι λοιπόν οι ίδιοι πρωτίστως να δώσουμε στο χώρο που μας περιβάλει την αξία και την προσοχή που του αρμόζει. Ευχή είναι οπωσδήποτε η άμεση και πλήρης επαναφορά στην κανονικότητα καθώς όλοι θέλουμε "τις ζωές μας πίσω". Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε τις όμορφες συνήθειες που μας αφήνει αυτή η κατά τα άλλα ζοφερή περίοδος και φυσικά να τις διατηρήσουμε ή γιατί όχι και να τις αναπτύξουμε με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Η άμεση επαφή με τη φύση ήταν και θα είναι πηγή ζωής. Αρκεί όμως ο άνθρωπος να έχει τη διάθεση να το κατανοήσει!


Για το Visit Amyntaio
Φίλιππος Φιλίππου